Prolog

Myślę, że kłamstwa nas niszczą.
Czemu więc ciągle kłamię? Nie wiem. Chyba już się do tego przyzwyczaiłam.
Nie powinniśmy ich tolerować.
Czy naprawdę aż tak mną gardzą? Jeśli tak, to przepraszam. Nie potrafię być inna. Przepraszam, tak mi przykro.
Nawet nagorsza prawda jest lepsza od kłamstwa.
Chyba w to nie wierzę. Prawda rani ludzi. Ja też ranię ludzi. Ale kłamię. Przynajmniej nikt mnie nie zniszczy. Nie zna moich słabości.
Zawsze mów prawdę.
To chyba nie jest skierowane do mnie... prawda?
Nie ukrywaj uczuć.
A ja w ogóle potrafię czuć coś oprócz gniewu i zazdrości?
Mów o nich szczerze i otwarcie.
Nie. Uczucia są naszymi słabościami. Kluczem do destrukcji.
I pamiętaj, każdy umie kochać.
No, prawie każdy.

~•~

Witam się na moim pierwszym blogu! ^^

Mam nadzieję, że zostaniecie u mnie na dłużej :) Nie wiem, co mam tutaj jeszcze powiedzieć. Chyba nic, już się przywitałam xD

Poprosiłabym o Waszą opinię na temat prologu w komentarzach, chciałabym wiedzieć, co sądzicie ^.^

Oczywiście rozdziały będą dłuższe niż to coś tam na górze. Chyba nawet nie zasługuje to na miano prologu.

Nie ważne. Miłego dnia życzę ^^